Het is een jaarlijkse traditie aan het worden dat Samana, Thierry en ik in de zomer op vakantie gaan. De voorbije jaren gingen we hiken in Luxemburg en de Ardennen, maar dit jaar wilden we toch wat verder van huis gaan. Onze keuze viel op Frankrijk en dan meer bepaald de Vogezen als startlocatie.
Dag 1: De heenreis
We begonnen onze reis donderdagmiddag in Maastricht en reden door tot Gérardmer, ongeveer 420km verder. Aan ons trage tempo van max 100km per uur deden we er wat meer dan 5u over. Rond 20u arriveerden we op “Camping de Ramberchamps” waar er gelukkig nog plaats was.
Dag 2: Cascades Du Tendon
Vrijdagmiddag besloten we te gaan hiken bij “les cascades de Tendon” als opwarmer voor een grote hike de dag nadien.
La petite cascade du Tendon:
La grande cascade du Tendon:
Na deze eerste leuke hike en kennismaking met de regio keerden we terug naar de camping om een avondmaal te koken en onze nieuwe hobby uit te oefenen, namelijk slacklinen. Dit is een vorm van koorddansen, maar dan op een strak gespannen, veerkrachtige band die op ongeveer 60cm van de grond hangt. We zijn nog maar absolute beginners, maar gelukkig zien we wel iedere keer progressie. Het is dan ook zéér moeilijk om je te kunnen balanceren, laat staan op de lopen over de slackline, maar doordat ze niet zo hoog van de grond hangt valt de kans op blessures wel mee als je valt, tenzij je natuurlijk even gek moet doen zoals ik. Een domme actie, die weinig met slacklinen te maken had, zorgde ervoor dat ik een spier aan de achterkant van mijn knie heb verrokken. Meteen voelde ik dat het een foute beweging was en in de komende uren kwam de pijn opsteken en had ik steeds meer moeite met op die knie te steunen. ‘s Nachts ben ik meermaals wakker geworden van de pijn. Het was duidelijk dat de geplande hike de volgende dag niet zou lukken.
Dag 3: Rustdag
Zaterdagochtend kon ik helemaal niet op mijn knie steunen. Na een half uur buig en strek oefeningen om de spier wat los te maken kon ik met véél moeite eindelijk naar de douches strompelen. Aangezien het absoluut geen optie was om +12 km te gaan hiken in de bergen besloten we een rustdag in te lassen in de hoop dat het snel beter zou gaan. Maar eerlijk gezegd vreesde ik ervoor dat de hele vakantieplannen in het water zouden vallen door die ene domme beweging. Gelukkig kon ik wel rijden dus gingen we eerst boodschappen doen en vervolgens zochten we ons een plek in het bos waar we een kampvuurtje konden maken en wat gitaar konden spelen. We waren niet de enige met dat idee, 200m verderop waren er nog mensen aan het bbq-en op een kampvuurtje. Omdat ik toch niet kon stilzitten zocht Samana me een goede wandelstok en maakten we nog een (zeer) kleine wandeling. ‘s Avonds zijn we zelf ook gezellig gaan BBQ-en op de camping.
Dag 4: Col de la Schlucht
Zondagochtend ging het verrassend goed met de knie. De buig en strek-oefeningen die ik de vorige dag en nacht herhaaldelijk heb uitgevoerd hebben schijnbaar geholpen. Tegen de middag kon ik weer enigszins normaal lopen, al was het volledig strekken van het been nog steeds pijnlijk. Het was voor ons allen een hele opluchting dat de hele vakantie niet in het water was gevallen. Een dag later dan gepland konden we dan toch beginnen aan een van de mooiste hikes in de Vogezen bij Col de La Schlucht. 12km lang, 650 hoogtemeters en met een moeilijkheidsgraad van 8,3/10.
Gelukkig konden we de hele wandeling vervolledigen, maar de laatste paar kilometer waren me er eerlijk gezegd wat teveel aan. We begonnen aan de hike rond 13u30 en kwamen rond 20u weer bij de bus. Na snel nog wat te eten reden we door naar Bussang, zo’n 40km verderop, waar de de volgende dag een Via Ferrata route wilden volgen. De lokale camping was reeds volzet dus werden we doorverwezen naar het volgende dorp, Saint Maurice sur Moselle. Het was al bijna half 10 toen we hier arriveerden en de receptie was al gesloten. Gelukkig was er nog iemand aanwezig die ons kon binnen laten en konden we een plek uitkiezen. Moe maar voldaan dronken we nog een biertje en gingen tijdig slapen.
Dag 5: Via Ferrata Bussang
Maandag hadden we een Via Ferrata op de planning staan. Dit is een uitgezet parcours langs een rotswand voorzien van staalkabels ter beveiliging alsook hand- en voetsteunen. Enkele weken geleden maakten Thierry en ik voor het eerst kennis met een Via Ferrata in de Ardennen en dat smaakte naar meer. Voor Samana was het de eerste keer, maar we zijn alle 3 vertrouwd met abseilen.
We waren zelf een beetje teleurgesteld dat we de routes zo snel vervolledigd hadden en dat er (voor ons) niet echt een uitdaging in zat. Maar het was wel een ideale opwarmer voor de volgende Via Ferrata die op de planning stond.
Vervolgens zijn we ‘s avonds nog doorgereisd naar het departement “Doubs”, meerbepaald naar Pierrefontaine-les-Varans, ongeveer 120km oftewel 2u verder rijden. We zouden pas ten vroegste rond 9u op de bestemming aankomen. Op internet vonden we een leuke kleine boerderij-camping genaamd “Ferme du Crêt” maar deze konden we maar niet telefonisch bereiken en vroegen ons af of deze wel bestond. Bij aankomst was de boer nergens te vinden. Een van de aanwezige gasten vertelde ons dat we maar een plek mochten uitkiezen en we hem morgen wel zouden zien. Zo gezegd, zo gedaan en bij de ondergaande zon installeerden we ons op de kleine gezellige camping. De slackline werd ook nog even uitgehaald en we sloten de avond af met een biertje en een prachtige sterrenhemel.
Dag 6: Watervallen
Toen we Dinsdagochtend de camping verlieten troffen we dan eindelijk de sympathieke boer aan en konden we afrekenen. We moesten slechts 14€ betalen voor een staanplaats en 3 personen. ‘s Middags bezochten we de Cascade de Vermondans die vlak langs de weg ligt.
Onze volgende bestemming was slechts even verderop: Consolation-Maisonettes. Aanvankelijk wilden we hier een via ferrata doen, maar deze was gesloten ivm veiligheidsredenen. Echter is het Parc de Consolation met zijn prachtige watervallen ook de moeite waard. La Grande Cascade stond jammer genoeg droog, maar la Cascade du Lançot op zich al is een bezoekje aan het park waard.
Omdat we wat vroeger bij de auto waren dan verwacht was er nog tijd om een 3e waterval te bezoeken, namelijk “La Source de la Loue”, ongeveer 40km verderop. Het is prachtig om te zien en te horen hoe het water hier massaal uit de rots stroomt. We installeerden ons op een bankje waar Samana mijn dreadlocks een hoognodige onderhoudsbeurt gaf. Nadien maakten we nog een wandeling in de prachtige omgeving
Het was alweer tegen 20u aan toen we weer bij de , nu helemaal verlaten, parkeerplaats kwamen. Terwijl we ons avondmaal aan het koken waren begon het te regenen, waarop we besloten een wildkampeerplek te zoeken voor de nacht.
Dag 7: Source du Lison
Woensdagochtend waren we al vroeg wakker in vergelijking met andere dagen. We wilden de dag beginnen met een hike naar “La Grande Saute du Vegetolle”, maar door onnauwkeurige gps-coördinaten en geen mobiele internetverbinding konden we deze helemaal niet vinden en kwamen we bovenop het plateau terrecht terwijl we beneden in de vallei moesten zijn. Om niet meer tijd te verliezen hebben we deze waterval maar gelaten voor wat het was en zijn we doorgereden naar Nans-Sous-Sainte-Anne, ongeveer 15km verderop. Hier maakten we een leuke hike naar La Source du Lison:
Tegen de avond gingen we boodschappen doen en belandden we op de Camping Municipal in Salins-Les-Bains. Het was een kleine, maar goed verzorgde camping waar gelukkig nog 1 plekje vrij was. We verbaasden ons over de prijs van slechts 14€ voor een standplaats, 3 personen en electriciteit.
Dag 8: Via Ferrata Nans-Sous-Sainte-Anne
Donderdagmiddag reden we terug naar Nans-Sous-Sainte-Anne voor de Via Ferrata route. Er zijn hier 4 routes: Gemakkelijk, moeilijk, zéér moeiijk en extreem moeilijk. Nadat we samen de gemakkelijke en moeilijke routes afgewerkt hadden waagde ik me zelf nog aan de zéér moeilijke route. De extreem moeilijke route is alleen voor de ervaren Via Ferratisten die in conditie zijn. Hier ben ik dan wijselijk ook niet aan begonnen.
Moe maar voldaan kwamen we ‘s avonds weer bij de bus. Aangezien het onze voorlaatste dag was besloten we om ‘s avonds nog eind richting huis te rijden. Tegen 21u arriveerden we voor de laatste keer op een camping, hingen we de slackline uit en dronken nog enkele biertjes, nagenietend van onze vakantie. Eigenlijk wilden we helemaal nog niet naar huis, maar er zat helaas niets anders op.
Dag 9: De terugreis:
Rond de middag vertrokken we weer op de camping en begonnen aan de terugrit. Er resteerde ons nog zo’n 650km richting Maastricht, die we aan een vlot tempo aflegden tot we bij Metz kwamen en in de eerste file belandden. Bij de Luxemburgse grens stond er een grote file naar het tankstation. Aangezien ik al een tijdje op reserve reed hadden we geen andere keuze dan aanschuiven in de rij om te tanken. Toen we eindelijk getankt hadden konden we stapvoets door Luxemburg rijden. Pas in België kon het gaspedaal weer ingedrukt worden. We werden begroet door een hevige regenbui en met heimwee naar het goede weer dat we achter ons gelaten hebben ging ik Thierry en Samana thuis afzetten om uiteindelijk zelf rond 23u ook thuis te komen van een prachtige maar vermoeiende vakantie waarin we zo’n 1600km hebben afgelegd.
Wees de eerste om te reageren