Stroomomvormer ophalen in Dordrecht

Ik was al een tijdje op zoek naar een stroomomvormer van 12V naar 220V om zo onderweg mijn laptop te kunnen gebruiken en andere accu’s bij te laden. Zeker nu de dagen weer korter worden is het wel leuk om ‘s avonds de foto’s van de dag te bewerken of gewoon een film te kijken. Na een uitgebreide zoektocht op het web kwam ik bij Ampèrewinkel in Dordrecht(NL) terecht, waar de prijzen beduidend lager liggen dan in België. Met het geld dat ik me uitspaarde besloot ik om van de gelegenheid gebruik te maken om enkele dagen in Dordrecht te verblijven en de omvormer zelf te gaan ophalen ipv hem met de post te laten opsturen.

Dinsdagmiddag vertrok ik via Antwerpen naar Zwijndrecht waar ik ‘s avonds foto’s wou maken. Op de fotoplaats die ik in de namiddag had uitgekozen tijdens mijn verkennend fietstochtje ontmoette ik ‘s avonds nog 2 andere sympathieke fotografen uit Rotterdam die daar met hetzelfde doel stonden.

Terwijl ik aan het fotograferen was kreeg ik telefoon van Bram die me vertelde dat hij ook met de camper onderweg naar Dordrecht was en zodra ik klaar was met fotograferen spraken we af op de camperplaats Stadswerven Dordrecht. Hier zijn 12 camperplaatsen, met gratis sanizuil en kan je parkeren voor slechts 2€ per dag. Zoals je kan zien op de foto’s zijn het zeer ruime plaatsen.

De caravan die langs ons geparkeerd stond was best wel een opvallende verschijning.

Woensdagochtend gingen we de omvormer ophalen bij Ampèrewinkel. Eigenlijk is het een webshop, maar omdat ik toch een excuus zocht om naar Dordrecht te reizen, kon ik het pakket bij hen zelf afhalen.

‘s Middags op de camperplaats kwam opeens Annerie enthousiast aanrijden met haar fiets. Ze werd aangetrokken door mijn busje dat ze van ver had zien staan en ze moest even goeiedag komen zeggen. Met gepaste trots vertelde ze dat zelf de trotse eigenares is van een blauw-witte T2 uit ’69 die net als ik zo’n hoogdak heeft. Annerie gebruikt haar bus vooral om op marktjes te gaan staan en allerlei leuke 2e hands en vintage spullen te verkopen.  Ongeveer een uur nadat Annerie haar weg naar huis hervatte was ze weer daar. Dit keer met brede glimlach achter het stuur van haar leuke bus.

Niet veel later kregen we weer bezoek, maar jammer niet zo aangenaam als Annerie met haar bus. Een buurtbewoner zag ons buiten zitten en kwam langs voor een praatje, maar bleef uiteindelijk heel lang hangen. Het was duidelijk dat de man zware problemen had en op zoek was naar een luisterend oor. Het was duidelijk dat hij ooit een “zware jongen” was geweest, maar op het goede pad zat, desondanks toch zware problemen had op persoonlijk vlak. Vele mensen zouden afgeschrikt raken, maar de man kwam heel eerlijk en oprecht op mij over, dus behandelde ik hem met wederzijds respect zoals hij dat verdient. Terwijl de man zijn hart luchtte barstte hij in tranen uit en wist ik zeker dat hij oprecht was. Ik wou dat ik hem kon helpen of goede raad geven, maar ik denk dat ik meer heb kunnen doen voor hem door gewoon vriendelijk te zijn, niet te oordelen en hem een luisterend oor te bieden. Eigenlijk vind ik dit soort vluchtig anonieme ontmoetingen waarin mensen je hun hele levensverhaal zomaar vertellen wel zeer interessant. Dit brengt me op ideën om een projectje te maken rond dit soort vluchtige ontmoeting in de vorm van een portretreeks.

Na het avondmaal nam ik afscheid van Bram en trok ik met de fiets de stad in om nog wat avondfoto’s te maken.

De volgende dag was het lekker weer dus besloot ik een fietstocht door de historische binnenstad te maken.

Dordrecht is echt een leuke stad waar ik zeker en vast nog eens terug kom. Het viel me op hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. Overal waar ik kwam raakte ik in een mum van tijd in gesprek met diverse mensen. In de late namiddag vertrok ik naar goede gewoonte richting Maastricht om daar het weekend met mijn kameraden door te brengen.