Na vorig weekend ben ik alweer in herfst-sfeer, ook al vind ik het veel te vroeg op het jaar. De dagen worden korter, de temperaturen ‘s nachts dalen en in de ardennen zagen we vorige week de eerste bladeren alweer verkleuren. Desondanks het slechte weer dat men voorspelde voor het weekend wilde ik toch weer met mijn busje erop uit trekken om ergens te gaan hiken. Stefan en Tycha wilden wel weer een nachtje mee gaan kamperen en zodoende vertrokken we vrijdagavond weer op de vaste plek in Kanne. We besloten het niet te ver te gaan zoeken en reden naar Monschau om er een avondwandeling door het prachtige stadje te maken en wat avondfoto’s te maken. Vorig jaar in oktober maakte ik ook al een tripje naar Monschau, maar ik was er nog helemaal niet klaar met fotograferen.
Nadat we klaar waren met fotograferen was het tijd om onze overnachtingsplek op te zoeken. Tycha had via google maps een afgelegen parking gevonden, niet ver van Signal de Botrange, aan een van de “toegangspoorten” tot de hoge venen. Het scheelt een hoop gedoe als je vooraf al een overnachtingsplek hebt gevonden dan wanneer je er in het donker of bij slecht weer nog een moet gaan zoeken. Toen we de overnachtingsplek opreden werden we begroet door enkele reeën die vanuit de mist ons langduring bleven aankijken. Nadat ze uiteindelijk verderliepen reden we zelf de parking op en zochten we ons een plekje uit. Onder het genot van enkele biertjes speelden we nog enkele spelletjes kaart en doken uiteindelijk na middernacht onze slaapzak in. Voor het eerst sinds het voorjaar moest ik de verwarming weer eens aanzetten.
‘s Ochtends werd ik gewekt door de zon die op mijn raam brandde. In combinatie met de verwarming die nog op de laagste stand aanstond was het opeens 30°C in de bus. Tycha was ook al wakker geworden door de warmte op de tent en was reeds een ochtendwandelingetje aan het maken. Van het slechte weer dat ze voorspeld hadden bleek dus weinig waar te zijn. Stilaan parkeerden ook de eerste wandelaars zich op de parking. Tijd om op te ruimen en te vertrekken.
Enkele kilometer verderop maakten we een kleine tussenstop bij Signal de Botrange, het hoogste punt van België. Het is het ideale uitgangspunt voor prachtige wandelingen door de hoge venen, maar we hadden al een andere hike op de planning staan. Toch is het even leuk om te stoppen als je er toch passeert.
Ook al was het weer zeer uitnodigend voor een wandeling door de Hoge Venen toch reden we zoals gepland verder naar Solwaster. Van hieruit kan je verschillende prachtige hiking routes volgen in de vallei van de Hoëgne en diens zijrivieren. We kozen ervoor om te gaan hiken langs de “Statte”, met als doel Cascade des Nutons. Het viel me op hoe weinig andere wandelaars we hier tegen kwamen desondanks het mooi weer was. Het gebied vereist wel stevige en waterdichte wandelschoenen en je moet constant kijken waar je je voeten neerzet.
Het was alweer 19u toen we terug bij het busje arriveerden. Ik was aangenaam verrast door de pracht van dit stukje natuur dat zo dichtbij ligt. Ik heb zo’n gevoel dat ik hier binnen enkele weken nog wel eens terug kom, wanneer de herfstkleuren mooi zichtbaar zijn.
Op weg naar huis kregen we weer een hoop regen over ons heen en beseften we dat we toch net zoals vorig weekend ook weer enorm veel geluk gehad hebben met het weer. Zoals gewoonlijk zochten we als afsluiter weer een frituur op en bleef ik zelf nog een nachtje in Kanne slapen.
Wees de eerste om te reageren